i am nothing and i should be everything.

sanki icimde hicbir sey yokmus gibi, sanki bombos bir kutuymusum gibi. bukup-ayristitip cope atacagin.
icimde hicbir sey yok mu benim. tek bir satir.
nasil yazamam?
bunca sey gorup duyup-kizip-sevip-bosverip-donup-dolasip yine de boynumu bukup mu duracagim hayatimin sonuna kadar.
nasil hicbir sey yazamam.
nasil yazidigim tek cumlenin hicbir anlami olmaz.
nasil bu kadar bos,
alginin hicbir kenarinda duramayacak kadar bos hem de,
nasil bu kadar -of cogu insan gibi. ukala-ukala-, sacmaliklar deresinde yuzebilirim yillarca,
nasil mumkun olabilirim ben. olmamam gerekir. gercekten. sadece kisitli duzeyde sacma bir elestirellikle varolabilen butun ara formlar adina ya da onlardan biri olarak sesleniyorum:
ben nasil bu hale geldim, madem bu kadar bostum, neden bunun acisi ile kivraniyorum.
bir insanin basina gelebilecek en kotu seyle cezalandiriliyorum.
i am nothing and i should be everything sansici.
tesekkurler karl marx.
i am really nothing and i should be everything if i can survive.